#16

Zycie za granica ma swoje plusy i minusy. Kiedys juz krotko wspominalam, jak to wszystko sie stalo w jednym z moich pierwszych postow. Pozwole sobie zapozyczyc wlasne slowa i zacytowac : 

"Do Holandii przyjechałam dosłownie kilka dni przed moimi osiemnastymi urodzinami. Był to wyjazd spontaniczny , nie wiedziałam do końca ,czy to będą wakacje ,czy jeszcze wrócę czy nie , nie miałam pojęcia na co się porywam i jak to wszystko się potoczy ,ale podjelam właśnie taka decyzje i postanowiłam spróbować.

Miałam to szczęście, ze moja siostra wraz z jej rodzina już tam mieszkali i zechcieli przyjąć mnie pod swój dach i dali mi nowe możliwości. Większość ludzi tak jak wspomniałam pracuje przez agencje pracy,z tamtąd tez dostaje mieszkanie, często w bardzo złych warunkach , ja jak już wspomniałam miałam to szczęście ,ze nie musiałam przez to przechodzić i mialam dosyć stabilne fundamenty ,aby pokierować swój los w jak najlepszym możliwym kierunku. "

No wiec tak to wszystko sie zaczelo,a idzie juz 6 rok... Czas leci nieublaganie szybko. Przechodzac do glownego watku mojego dzisiejszego wpisu. Czesto ludzie mysla, ze jak ktos mieszka za granica , to ma tak dobrze. Siedzi sobie na tronie i kokosy spadaja mu z nieba. Coz, wszyscy wiemy ,ze Polacy nie wyjezdzaja za granice bez powodu i moze zyje sie jako tako lepiej, ale czesto kosztuje nas to duzo wyrzeczen, lez i poswiecenia. I nie, ze narzekam, absolutnie, ale wzielo mnie na przemyslenia.

Mam bardzo duzo czlonkow rodziny, ktorzy tak samo jak ja wyemigrowali z naszego kraju. I specjalnie podkreslam emigrowali, bo zycie ludzi ,ktorzy wyjechali na dluzej nieokreslony czas, albo na stale , to jednak troche inna bajka niz ludzie ,ktorzy wyjezdzaja sezonowo. Do czego zmierzam? W Australii mieszka siostra mojej mamy wraz z rodzina,czyli moja najblizsza rodzina. Cale zycie slyszelismy o tym, jak moje kuzynostwo dobrze sie uczy, jaki ladny dom ciocia i wujek sobie kupili, czy jaki tez maja samochod. Zwykly szary czlowiek pomysli sobie "ale im dobrze w tej Australii..."No tak, ale gdyby zastanowic sie glebiej nic im przeciez nie spadlo z nieba. 

Kazdy z nas pisze wlasna historie zycia. Czy to w Polsce, Holandii , Chinach czy na Bali. W moim przypadku moge szczerze powiedziec, ze mam wszystko, czego mi trzeba. Daje sobie rade i jestem tutaj szczesliwa. Jednak, nie moge od tak sobie skoczyc do mamy czy najlepszej przyjaciolki na kawe, kiedy mam na to ochote. Nie moge od tak odwiedzic sobie znajomych , gdy dowiem sie, ze urodzilo sie tam dziecko. Wiec to sa takie male poswiecenia. Szczescie ,ze zyjemy w 21 wieku i mozemy komunikowac sie za pomoca telefonow i ze mimo pandemii jest to nadal mozliwe, aby w miare komfortowo przemieszczac sie miedzy granicami. 25 lat temu byly tylko listy i przyjazdy raz do roku ,aby podbic pieczatke. Tak wiec nie zawsze mam to, czego akurat w danym momencie bym chciala, ale wybralam taka droge i jestem wdzieczna za wszystko co mam!

3 kursy jezyka niderlandzkiego, praca wsrod rodowitych holendrow, otwartosc na ludzi i nowa kulture, checi,wytrwalosc, motywacja. Droga byla wyboista , ale poradzilam sobie z tym dobrze i nadal kazdego dnia moze byc tylko latwiej. W porownaniu do 5 lat temu, kiedy to nie umialam zalatwic niczego sama w urzedzie, dzis jestem na finishu i juz prawie mam w rekach moje prawo jady , ktore od A-Z musialam zdawac w tym nie prostym wcale jezyku. Fakt,ludzie mowia tu po angielsku ,ale jesli planujesz zostac na stale wypada nauczyc sie ojcystego jezyka, kraju w ktorym mieszkasz. Ulatwia to wiele spraw, ale rowniez widze po ludziach, ze maja do mnie za to duzo wiecej szacunku i podziwu. 

Chcielibyscie przeczytac o moim pobycie w wyzej wspomnianej Australii?

Zycze Wam wszystkiego ,co najlepsze ♥