#59 SELFLOVE

Witam czytających ♥ 

W związku z obchodzonym wczoraj świętem zakochanych, które przesiąknięte jest energią miłości, postanowiłam napisać dziś właśnie na temat miłości. Ale nie do naszych ukochanych, czy też mamy, brata, córki. O miłości do siebie samych, o której powinno się więcej mówić. Święto zakochanych jest fajne i urocze, choć nadal uważam, że to nie powinien być jedyny dzień w roku, kiedy okazujemy miłość naszym drugim połówkom. Choć Walentynki można również wysyłać do najbliższych, nie tylko do naszych miłości, to jednak idea Walentynek kręci się przede wszystkim wokół tego. Ja i mój chłopak wybraliśmy się z tej okazji do kina, mój początkowo samotnie zaplanowany wypad na Titanica ostatecznie przeobraził się w Walentynkową randkę w poniedziałkowe popołudnie, które oboje mieliśmy wolne od pracy. Ja zaś wczorajszy wieczór poświęciłam na chwilę zadumy nad miłością do samej siebie. 

Czy macie dobrą relację ze samymi sobą? Czy uśmiechacie się do siebie, gdy patrzycie w lustro? Jesteście pewni siebie? Macie wysokie poczucie własnej wartości? Jak tam u Waszego wewnętrznego krytyka? 

Takie mniej więcej pytania przechodziły przez moją głowę wczoraj wieczorem. W zeszłym roku poświęciłam dużo czasu na naprawę mojej relacji ze samą sobą, która przez wydarzenia z dzieciństwa i nie tylko, była dosyć... słaba. Efekty tej pracy są mocno zauważalne, dostrzegają je osoby z mojego najbliższego otoczenia, jak i ja sama. Jakość mojego życia znacznie się poprawiła, gdy zaczęłam akceptować siebie, taką jaką jestem, z moją całą tożsamością, bagażem doświadczeniem, dziwactwami oraz wadami (nad którymi staram się pracować). Nie tylko to oczywiście wpłynęło na poprawę mojego samopoczucia, jednak dziś skupię się właśnie na tym.  Jeśli jesteś zainteresowany, co jeszcze poprawia codziennie jakość mojego życia, zapraszam Cię do przeczytania mojego wpisu 10 rzeczy, które poprawiły jakość mojego życia.

Dlaczego jest to takie ważne, aby kochać i szanować siebie samego? Jeśli nie będziemy kochać samych siebie, jak możemy oczekiwać od innych, że oni nas pokochają? Taka relacja będzie wtedy bardzo trudna. Jeśli nie będziemy szanować samych siebie, inni również nie będą mieli wtedy szacunku dla nas. Jeśli nie będziemy słuchali naszego wewnętrznego głosu i nie zadbamy o siebie, nie będziemy również w stanie zadbać o innych. Dlatego jest to na prawdę ważne, aby stawiać siebie tyle o ile jest to możliwe siebie na pierwszym miejscu, mówimy wtedy o zdrowym egoizmie, a to jeden z elementów miłości własnej. Często mamy problem z byciem asertywnym, stawianiem zdrowych granic, czy nawet z byciem dumnym z własnych osiągnięć? Dlaczego tak się dzieje? "Boję się, że nazwą mnie egoistką", pojawia się wstyd. Jednak zdrowy egoizm jest jak najbardziej potrzebny, jak już wyżej wspomniałam jeśli zatracimy siebie całkowicie, życie zacznie tracić dla nas sens i wartość, a wtedy już nie daleko do depresji.

Pozwolę sobie tutaj zacytować Alinę Adamowicz - terapeutkę doświadczoną menedżerkę, coach'a i trenerkę pozytywności emocjonalnej, blogerkę: 

"Nie jesteś złą osobą, dlatego że jesteś dla siebie jednym z priorytetów. Poczucie wstydu, wynika z tego, że zostałyśmy nauczane, iż dbanie o siebie i swoje potrzeby to przejaw egoizmu" 

Cytat z jednej z książek autorstwa wyżej wymienionej terapeutki, napisanej wspólnie z Joanną Godecką - psychoterapeutką, ekspertką w zarządzaniu emocjami, pt. "Nigdy nie wstydź się siebie". Ta, jak i również książka tych samych autorek, pt. "Jak uciszyć wewnętrznego krytyka i uwierzyć w siebie" towarzyszyły mi w mojej drodze ku lepszej wersji siebie. 

To nie jest egoizm, gdy: 

1. Chcesz być prawdziwa i żyć w zgodzie ze sobą 
2. Potrzebujesz czasu dla siebie
3. Pokazujesz, co na prawdę czujesz
4. Nie chcesz mieć dzieci
5. Nie chcesz mieć więcej dzieci 
6. Troszczysz się i dbasz o siebie
7. Rozwijasz się, choć inni stoją w miejscu
8. Dajesz sobie prawo do nicnierobienia 
9. Nie tłumaczysz się ze swoich decyzji 
10. Nie ulegasz presji innych
11.  Masz własne zdanie
12. Ustalasz granice i się ich trzymasz
13. Mówisz "nie", zgodnie z tym, jak się czujesz
14. Masz preferencje dotyczące spędzania wolnego czasu
15. W ogóle masz jakieś preferencje
16. Mówisz o swoich potrzebach i je zaspokajasz
17. Unikasz ludzi, którzy Cię nie lubią

Prawdziwy egoizm jest wtedy, gdy myślisz tylko o sobie i zaniedbujesz potrzeby oraz uczucia innych, a także nie okazujesz bliskim wystarczająco zainteresowania, nie przejawiasz empatii i współczucia. To już nawet zahacza o narcyzm. Myślę, że wyżej wymienione punkty doskonale wyjaśniają różnice między egoizmem i zdrowym egoizmem. Niby takie oczywiste, choć w rzeczywistości niekoniecznie. Bardzo często przede wszystkim kobiety (choć i mężczyźni także) mają skłonności do zaniedbywania własnych potrzeb, takich jak chwila odpoczynku, aby móc iść dalej ze zdwojoną siłą, często po to, aby zaspokoić potrzeby lub zachcianki drugiej osoby własnym kosztem. Warto poświęcić chwilę na przemyślenia, jak ja właściwie czuję się sama ze sobą, zrobić sobie rachunek sumienia i ewentualne postanowienia. Ja założyłam w tym roku dziennik rozwoju osobistego, w którym zanotowałam sobie wszystkie postanowienia tegoroczne, marzenia oraz cele do zrealizowania. Ten dziennik noszę ze sobą wszędzie, ponieważ tam również zapisuję inspiracje do pisania treści na moim blogu. W nim również wczoraj wieczorem napisałam list do samej siebie. Polecam Wam serdecznie dwie wyżej wymienione książki, w nich znajdziecie dużo wskazówek i ćwiczeń, które pomogą Wam poprawić relację ze samą sobą, a co za tym idzie - również z innymi. To jak efekt domina :) 

Dużo miłości ♥

Kasia