#116 Co u mnie słychać - Lipiec

 Witam kochanych czytających! ♥

Witam Was po wakacyjnej przerwie ♥ 

Mój urlop właśnie się skończył, mam już za sobą pierwsze dni w pracy, a z wakacji udało mi się przywieźć do Holandii dobrą pogodę! 

Moje tegoroczne wakacje były wyjątkowe, pełne wrażeń, miejsc i spotkań, których nigdy nie zapomnę.

Nasze wakacje trwały 3 tygodnie. Jak co roku wybraliśmy się na wakacje kamperem, a z tyłu ciągnęliśmy przyczepkę z motorem, który był naszym środkiem transportu, m.in. na zakupy, czy też... do Londynu! Tak, dobrze czytacie - Londyn. A przecież jechałam do Francji... No tak, to prawda, tak właśnie było....

Nasze wakacje rozpoczęliśmy około 300 kilometrów od naszego domu, w pobliżu francuskiego Calais, znanego z tzw. Eurotunelu. Pogoda w Holandii przez ostatnie pół roku doprowadziła większość ludzi do braku witaminy D i uśmiechu na twarzy, dlatego pojechaliśmy w poszukiwania słońca. Zatrzymaliśmy się na jednym z kempingów w pobliżu plaży. Przewidywana temperatura w Calais graniczyła ledwo 20 stopni, ale te 20 stopni mi wystarczyło. Zero wiatru, słoneczko świeciło i można było opalać się na leżaku przed naszym domkiem na kółkach, a wieczorem spacerować po plaży. Tak minął nam pierwszy tydzień wakacji. A jak znalazłam się w Londynie? Eurotunel.

Pamiętacie mój ostatni wpis o przyjaźni? I to zdjęcie? I tego pana? 

Będąc w Londynie nie mogłam przepuścić okazji, żeby zobaczyć się z moim przyjacielem Kacprem! 

Do Eurotunelu dzieliło nas jedynie 15 minut jazdy, a podróż owym tunelem do Anglii miała trwać jedynie pół godziny. Od Londynu dzieliło nas wtedy jeszcze 100 kilometrów, co dla nas nie było problemem, ponieważ nie raz przejechaliśmy ponad 200 kilometrów w ciągu jednego dnia, jednak ta wycieczka była wyjątkiem. Aby dostać się do Anglii były potrzebne nam paszporty, które na całe szczęście ze sobą mieliśmy. Bilety na przejazd pociągiem La Shuttle kupiliśmy online, powrotny dla dwóch osób z motorem kosztował nas około 60 euro. Kontrola graniczna przeszła bez najmniejszych problemów, aż w końcu wjechaliśmy do pociągu, w którym nie było ławek, czy czegokolwiek takiego, jedynie samochody i motory w kolejce do wyjazdu po drugiej stronie morza. Pół godziny później jechaliśmy już po przeciwnej stronie jezdni. Na autostradzie szybko przywykliśmy do jazdy po lewej stronie. Problem zaczął się, gdy po godzinie dojechaliśmy do Londynu, ale zanim dojechaliśmy do centrum trwało to kolejną godzinę ze względu na światła, oraz jak to nazywają "traffic". 

Nie powiem, zmęczyła nas ta podróż. Jazda po Londynie była stresująca, a raz zdarzyło nam się pomylić strony, skręcając w lewo. Po powrocie rozmawiając z rodziną o tej podróży doszliśmy do wniosku, że motorem było nam łatwiej niż samochodem, który ma kierownicę po "złej" stronie, czy też zmiana biegu, to zupełnie inna jazda ;)  Miasto oblegała ogromna ilość turystów, a słońce prażyło coraz bardziej, dlatego też po odwiedzeniu słynnego Big Bena i London Eye, pojechaliśmy nieco dalej na spotkanie z Kacprem przy London Bridge. Jeszcze tego samego dnia wróciliśmy do naszego "domu". 

Naszym kolejnym przystankiem po przejechaniu 400 kilometrów był kemping nieco oddalony od morza, ale blisko miasta Le Mans. Piękne miasto, znane z tzw. 24 h Le Mans. Wyścigu samochodowego, w którym zadaniem jest przejechanie jak największej ilości okrążeń w ciągu 24 godzin. Stare miasto, które wydaje się być wybudowane wokół katedry robi ogromne wrażenie. Nie mieliśmy w planach jechać właśnie tam, dojechaliśmy czystym przypadkiem i bardzo się cieszę, że tam byliśmy i mogliśmy zobaczyć coś tak pięknego. Wydaje się, jakby stare miasto było wioską zbudowaną w środku miasta warstwowo.  Tam odpoczęliśmy po podróży przez dwa dni i pojechaliśmy dalej w poszukiwaniu słońca, o czym napiszę w kolejnym wpisie już niebawem! 

A teraz jeszcze oficjalnie: 1 lipca skończyłam szkołę! ♥

Dziękuję za ponad 50 tysięcy wyświetleń bloga! ♥

Jest moc! ♥

Uściski, Kasia