#134 Rozdanie świadectw - oficjalne ukończenie szkoły

 Witam kochanych czytających! 

Jeśli obserwujecie mnie dłużej, to wiecie że w zeszłym roku w lipcu skończyłam naukę "zaoczną" w Holandii. Oficjalne rozdanie świadectw odbyło się jednak pół roku później. Bardzo szykowna miejscówka, jeden z eleganckich hoteli w mojej okolicy. Nie spodziewałam się, że będzie tak uroczyście, O godzinie 15:00 mogliśmy wejść na salę, gdzie czekały nas owacje od naszych bliskich i nauczycieli. Fajnie było zobaczyć się znów całą klasą wspólnie. Była to wyjątkowa klasa, same kobiety w różnym wieku od 18 do prawie 60 lat. Jedna z koleżanek była już wysoko w ciąży, kilka innych kontynuuje naukę poziom wyżej. Ja na razie wstrzymałam się z dalszą nauką. Rozwijam się w obecnym miejscu pracy, na obecnym stanowisku i nie czuję potrzeby, żeby coś zmieniać. Na razie chciałabym skupić się trochę na sobie i życiu prywatnym. Po śmierci taty zmieniły mi się priorytety, a także obrzydło mi to pędzenie z odrabianiem pracy domowej, lepiąc się od glutów z nosa, przeżywając głęboką żałobę. Życie idzie dalej, ale ja nie miałam ani chwili na wytchnienie. Dlatego mówię szkole stanowcze nie, choć nie ukrywam, że jak znam siebie będę szukała za jakiś czas kolejnych wyzwań w życiu, kto mnie zna, ten wie że nie potrafię stać w miejscu. Ale nie jedno i to samo, teraz pora na nowe wyzwania i doświadczenia :) 

Jestem z siebie bardzo dumna i powiem to tutaj "na głos". W Polsce powtarzano mi, że niczego nie osiągnę, bo jestem bardzo kiepska w matmie (i nawet nie starałam się je później zrozumieć) im bardziej nauczycielki mnie demotywowały, im bardziej miałam ochotę nie przychodzić na lekcje, bo przecież i tak nic nie umiem. A teraz, znając tylko podstawy jakoś udało mi się ukończyć profil i to jeszcze w obcym języku. Każdy nauczyciel uważa, że jego przedmiot jest najważniejszy. I musimy WSZYSTKO z niego wiedzieć. Na samą myśl o tamtych czasach w polskiej szkole dostaję ucisku w brzuchu. Wszyscy mówili, że w dorosłości zatęsknię za tą "wolnością"... pffff, jeszcze nigdy za tym nie zatęskniłam. No dobrze, trochę się tu odpaliłam :P Każdy jest w czymś dobry, a ja zawsze powtarzałam, że mam smykałkę do języków, a nie liczenia. Prędzej nauczę się chińskiego niż całego tego materiału z lat szkolnych. 

A jak to było u Was, zatęskniliście kiedyś za szkołą? Ja osobiście bardzo się cieszę, że moje życie potoczyło się tak, a nie inaczej. Kosztowało mnie to stresu i łez, ale było warto. Dużo fajniej było mi chodzić do szkoły i do pracy. To był dużo mniej wymagający rok, mimo wszystkich przeszkód, niż wszystkie lata szkolne razem wzięte. 

Na koniec chcę tutaj dodać piosenkę, która idealnie wpisuje się w mój nastrój. Cieszę się, że nie mam już nastu lat. Lubię siebie tutaj, w tym miejscu mojego życia. Jestem wdzięczna za wszystkie życiowe lekcje, za zdrowie, za życie, ale nie chciałabym już być zagubioną, hormonalną nastolatką (choć czasami i tak się czuję :D) 

Szykujcie się na zmiany na blogu,

oraz nowe wpisy tematyczne.

I'm back in game!

xx, Kasia